Leuker kunnen we het niet maken

De eerste 3 weken ben ik hier in Polen werkelijk fluitend doorgekomen. De verhuisdozen waren in een razend tempo uitgepakt en we vonden aardig onze weg hier in Krakow. Toen mijn vader een paar dagen op visite was, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de toerist in eigen woonplaats uit te hangen. Ik ben een bevoorrecht mens om in zo'n prachtstad te mogen wonen. Zomer in full swing, goed warm maar niet te heet en het liep eigenlijk allemaal op rolletjes. Maar na ups komen onvermijdelijk de downs.

Eerste horde was ADD medicijnen te krijgen voor Jesper. Even medicijnen bestellen is er niet bij natuurlijk in het begin. Eerst moet je naar de kinderarts en dat hebben we dus gedaan. Die arts kon zelf de desbetreffende medicijnen niet voorschrijven en wilde ons richting de psychiater sturen. Nou, dat was voor Jep niet nodig maar dat zou voor mij, met het oog op wat er komen ging later die week, niet gek zijn geweest. Na tig hordes en een paar dagen veel over en weer mailen van o.a. medische dossiers, ettelijke malen aan de telefoon te hangen heb ik het dan voor elkaar gekregen dat ik, zonder doktersbezoek, het recept af kan halen. Dat papiertje ligt wel op 20 minuten afstand van ons huis dus dat gaat weer tijd kosten. 

Ondertussen stegen de temperaturen van net boven de 30C, daar klaag ik nog niet over,  richting de 40C. Dat is voor mij wel een reden om heel verschrikkelijk chagrijnig te worden. Astrid kwam haar koele kelderkamer niet meer uit en zelfs Jesper nam voor de nacht zijn intrek in de basement. Buiten zijn was er niet meer bij. Jep kon niet meer voetballen en onze Louis (puppy) kon overdag met zijn tere puppyzooltjes niet op de stoeptegels komen zonder ze te verbranden. Na anderhalve week elke dag 37C had ik het flink gehad met die gemiddelde Krakowse zomertemperaturen van zogenaamd 23C. 

Het toppunt was toch wel dat ik een heel stom auto-ongelukje heb gehad. Ik snap nog niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Ik wilde mijn auto parkeren achter een andere auto, langs de straat, rijd ik hem er tegenaan! Werkelijk...Ik reed stapvoets, had geen haast maar presteerde het toch. Iets met de versnelling? M'n kop er niet bij? Geen idee maar ik zat er wel tegen. Aangezien mijn kenteken nog in Duitsland geregistreerd staat, loopt de verzekering daar ook nog. Probeer eens een verzekeringsmaatschappij te bereiken, hartje zomer, op het alarmnummer vanuit het buitenland?! 

In de geparkeerde auto zat (gelukkig) niemand maar dat bemoeilijkte ook het contact leggen. Heb een briefje onder de ruitenwisser gedaan met mijn adres en telefoonnummer. Een Poolse man die mij zag panikeren, vond dat ik gewoon door kon rijden omdat er toch maar 'weinig' schade was. Maar dat doen we niet, want karma can be such a bitch! Na uren wachten kreeg ik eindelijk contact met de tegenpartij en via onze relocation assistent afgesproken, dat we de volgende dag met z'n 3en de schadeformulieren in zouden vullen. De beste man sprak nauwelijks engels en mijn pools is vrijwel nihil. 

Aangezien het door onze verhuizing een toch niet alledaagse buitenlandschade is, wilde ik perse contact hebben met de verzekeringsmaatschappij om te zorgen dat alles via de juiste kanalen netjes ingeleverd en afgehandeld wordt. Maar natuurlijk, Mr. Murphy keek over mijn schouder mee hoe ik 3 dagen achter elkaar geen mens te spreken kreeg. Mijn tussenpersonen waren op vakantie en dus niet bereikbaar. En zelfs midden in de nacht (je wordt toch lichtelijk wanhopig) kreeg ik geen gehoor op het centrale buitenlandnummer. 

Ondertussen verrekte ik van de koppijn van alle stress, kwam Jesper ook nog in de greep van een zomervirusje en konden we geen kant op wegens de hitte. Let wel, alles gebeurde dus in een tijdsbestek van 5 dagen.  Astrid mist haar vrienden ontzettend en heeft hier nog geen sociaal leven, dus ik moet haar ook tevreden zien te houden. Bijv. door een bezoekje aan een nail salon en natuurlijk door te gaan shoppen. Gaan we een keer shoppen...krijgen we als we uit de mall komen werkelijk een wolkenbreuk op ons dak. Bliksemen als een idioot, geen hand voor ogen kunnen zien, ondergelopen straten, diverse auto's kapot langs de kant, afgesloten straten i.v.m. kolkende watermassa's etc. Na een angstige rit van een uur waren we eindelijk thuis. Het was afgekoeld en daar was ik blij mee. Maar niet met het water dat ineens in een hoek van de kelder stond. Murphy, get lost! 

En dan begint een nieuwe week. De temperaturen zijn weer aangenaam, ineens krijg ik de verzekeringsmaatschappij aan de lijn en meldt de landlord dat ik niet thuis hoef te zijn als de werklieden komen om de lekkage te fixen. Ik krijg contact met een Deens Duits gezin, dat al 17 jaar in Krakow woont. Ze wonen om de hoek, hebben kinderen in de leeftijd van onze kinderen en gaan naar onze (ISK) school. Langzaam verdwijnt Mr. Murphy uit zicht en begint het weer goed te voelen!  Aanloopmoeilijkheden zullen er altijd zijn. Maar leuk is anders. 

Eerste indrukken Polen

We wonen inmiddels alweer een week of 3 in Polen. Ik had er naar aanleiding van mijn flitsbezoek in mei al veel zin in. Het nieuwe huis was immers mooi, lag in een prachtige omgeving op niet te grote afstand van de schitterende historische binnenstad. Maar ja,wat weet je dan eigenlijk van Polen, na een flitsbezoek van drie dagen? Je indruk kan dan wel goed zijn, maar wie weet valt het als je er eenmaal bent wel hartstikke tegen...

De eerste twee weken heb ik als een dolle gewerkt. Dozen uitpakken en alles, en dat is echt heel veel,  een plaatsje geven. De zolder en de garages moeten nog voor een deel, maar dat komt over een poosje wel. De ruimtes waarin wordt geleefd, zijn gedaan. Verder heb ik de gorigheid van tig voormalige bewoners verwijderd. Jakkes! Het is nog niet ideaal maar het is leefbaar. En verder niet meer te veel bij nadenken.

De nieuwe leaseauto is ondertussen gebracht en de kleine (en soms grote) ongemakken van het huis verholpen. Er was al een keer geen drup warm water meer, kregen we een deur niet meer open, ging de deur van de vaatwasser maar tot 60 graden open etc. De nieuwe bankrekeningen zijn geopend en na een paar dagen en veel gedoe hadden we gelukkig ook internetbankieren aan de praat. De alarminstallatie is geinstalleerd en up and running. We zijn aangemeld bij de gemeente Krakow en vandaag zijn de nieuwe medische verzekeringskaartjes binnen gekomen. Mijn auto heeft echter nog een Duits kenteken dus niet alles is achter de rug.

Het is nu ook eens hoog tijd om te gaan ontdekken en te genieten. Dat ontdekken gaat vanzelf als het dagelijkse leven weer begint na een verhuizing. Er moet immers gegeten en gedronken worden en dus moet je naar de winkel. Welke winkel? Da's een goeie. Geen idee! Ben bij diverse supermarkten geweest voordat ik bij mijn nieuwe favoriete supermarkt aan kwam: de Auchan. Wat een supermarkt, ongelofelijk. Bedenk het, en het is er te koop. Van mobiele telefoons tot verse heilbot en van schroeven en moeren tot Bavaria Wit alcoholvrij. Het is mega groot en heeft maar liefst 63 kassa's!

En die supermarkt is te vinden in een mall. Naar Amerikaans concept. Compleet met foodcourt en ruimtes voor kinderen om te spelen of te chillen. Veel winkels in een twee verdiepingen mall. En van dit soort malls zijn er meer hier in Krakow. In de binnenstad is er een nog grotere en luxere mall met meer high end shops. Astrid keek daar haar ogen werkelijk uit en dat zegt wat. Ze voelde zich in een klap thuis! Er is nog een andere grote luxe mall maar die moet ik nog ontdekken.

Nog even praten over de supermarkt, de Auchan. Alleen al in de food section is er zo veel te ontdekken. Voordat ik een lekkere kaas had gevonden was ik vele Zloties (nou ja, verhoudingsgewijs dan) verder. Telkens eindigde de kaas in de vuilnisbak: alle kaas smaakte naar plastic! Vies dus. Totdat ik bij de Auchan diverse soorten vers gesneden Gouda kaas ontdekte. Nummer 11 (want er zijn vele soorten Gouda kaas) is verrukkelijk. Sinds vandaag heb ik eindelijk ook een goede creme fraiche ontdekt. Eerder had ik een soort waterige slagroom te pakken. Daarna probeerde ik met sour cream te koken en vroegen de kinderen zich af wat die piepkleine brokjes in de saus waren. Vervolgens kwam ik een keer met een double cream thuis maar vandaag: bulls eye!

Ik ben de Poolse taal bij lange na niet machtig en daarom kost inkopen doen voorlopig nog veel tijd. Diverse dingen kun je in geschrift wel herleiden maar het is maar mondjesmaat. Je zoekt je een ongeluk op de verpakking. En de online vertalingen helpen ook niet altijd. Dus moet je het maar proefondervindelijk ervaren. Heeft ook wel z'n charme. Bij de bakker brood kopen (en dat kan per snee) gaat deels in het engels en deels met handen en voeten. Er is toch ook een voordeel geen woord Pools te spreken: de telemarketeers hangen direct op als ze doorhebben dat je geen Pools spreekt. Prima.

Deze week heb ik Krakow centrum ook eens wat zorgvuldiger bekeken. Het beroemde plein met toeristische trekpleisters had ik al wel gezien maar het kastelencomplex Wawel nog niet. Daar moet ik nog steeds een keer in, maar ben er nu in elk geval een keer omheen gelopen wat al een aardige klus was. Om het kasteel van binnen  te bekijken heb je volgens de boekjes een uurtje of 3 nodig. Daar heb ik het geduld nog niet voor. Maar de wandeling was mooi. En andere dag ben ik de Joodse wijk in gegaan en dat vond ik ook echt geweldig. Wat een sfeertje. In het voormalige Joodse getto staat Schindlers museum, ook dat niet bezocht. Nog niet.

Er is hier genoeg te ontdekken, dat is een ding wat zeker is. Op het gebied van shoppen, op het gebied van de taal, cultuur etc. Maar dan moet ik wel eerst een beetje rust in m'n sodemieter krijgen. En moet het vooral afkoelen. Veel afkoelen! We zijn vertrokken uit Duitsland toen we een hittegolf achter de rug hadden. Komen hier nog niet aan of krijgen gelijk weer een hittegolf om de oren. Na 4 dagen relatief koel weer, zitten we nu al bijna weer een week dik boven de 30C. En het einde is nog lang niet in zicht. Die gemiddelde zomer temperatuur van 23C klopt niet helemaal, vrees ik.

Maar de temperatuur is het enige wat tegen valt, bij wijze van spreken. Het helpt natuurlijk, dat we niet in een straatarm deel van Polen (en Krakow) wonen. We zijn hier echt van alle gemakken voorzien. En de prijzen zijn ook heel fijn over het algemeen. De artikelen van de grote ketens zijn hetzelfde als in de rest van Europa. Denk aan Douglas Parfumerie, Zara, H&M etc, de prijzen zijn exact gelijk.  iPhones en consorten vallen onder luxe artikelen en zijn niet zelden zelfs duurder. Gebruiksartikelen als wasmachines, magnetrons etc zijn weer goedkoop. Ook de prepaid telefoonkaarten kosten een prikkie en bieden veel. Dagelijkse boodschappen kosten over het algemeen erg weinig. Bij mijn bakkertje vandaag een heel vers brood, 2 (grote) broodjes en 2 mini pizza's gekocht voor wel 1.50 euro. Het voelt hier tot nu toe echt goed. Ik ga het avontuur vol vertrouwen tegemoet!