Ik ging mijn geluk beproeven op de tennisbaan. Van mijn leven had ik nog geen tennisbal aangeraakt, maar het pakte me. Heel wat uurtjes heb ik op die veel te hete Texaanse tennisbaan doorgebracht. Ondertussen vond ik ook, dat het tijd was om te starten met hardlopen. Hoewel dat in het begin alles behalve hard ging.
We verhuisden naar Duitsland en ik sloot me aan bij een internationale vrouwen tennisclub. Heb op die manier veel leuke contacten opgedaan, terwijl ik me ondertussen sportief ontplooide. Ik werd ook meer en meer aangestoken door het ren-virus en tikte niet zelden tien kilometer weg, voordat ik de tennisbaan opstormde.
Maar toen begon het lijf te protesteren. Het tennissen ging minder makkelijk en het rennen werd pijnlijk. Toen we twee jaar geleden naar Amerika verhuisden, lukte niets meer en heb ik verdrietig mijn renschoenen en tennisracket in de wilgen gehangen. Snel kwam ik erachter, wat de reden was dat het niet meer ging: reuma.
Omdat ik de noodzaak voelde om te bijven bewegen, moest de hond het toen 'ontgelden'. Hij blij, ik blij. Door weer en wind, zon en regen leggen we onze kilometertjes af. Met al het poetsen dat ik daarbij zelf doe, beweeg ik genoeg. De squads die ik maak als ik de badkamer een grote beurt geef, zijn ook niet voor de poes!
Enkele maanden geleden besloot ik mezelf een massage cadeau te doen, omdat mijn bovenrug wat vast zat. Na enkele massages en regelmatig rugoefeningen doen, stelde de masseur me voor te gaan rebounden. Rebounden is springen op een kleine één persoons trampoline, zo'n ding met een diameter van ongeveer een meter.
Ik verklaarde mijn masseur nog net niet voor gek, maar al pratende overtuigde hij me. Als zelfs NASA onderzoek heeft gedaan naar rebounding en zijn goedkeuring heeft gegeven aan deze manier van bewegen, dan moet het wel wat zijn. Een goede workout die je gewrichten minimaal belast? Dat klonk als muziek in mijn oren.
Ik ben net een dag de vijftig gepasseerd en die rebounder staat sinds enige tijd in onze kelder. Bijna dagelijks sta ik er een kwartiertje op en merk ik, dat het zijn vruchten begint af te werpen. In het begin was ik iets te enthousiast en sprong met volle blaas. Dat leverde een Tena Lady momentje op! Okay eerst plassen, dan springen...
Al doende leert men. Op Youtube heb ik instructievideo's bekeken en zo mijn eigen veilige programma samen gesteld. Binnenkort ga ik kleine gewichtjes kopen, want tijdens het springen kan ik ook prima mijn bovenrug trainen. Twee vliegen in één klap. Of liever gezegd drie, want de 'kipfiletjes' varen er dan ook wel bij.
Voor deze goede en goedkope work-out heb je maar drie dingen nodig: een rebounder, een goede sport bh en een lekker muziekje. Als bonus wordt je lymfensysteem gereinigd, verhoogt het het zuurstofgehalte in je cellen en stimuleert het de cellen in zijn algemeen. Een manier om van binnen uit aan je gezondheid werken.
Ondanks dat het lijf met het klimmen der jaren niet meer zo meewerkt, heb ik weer een sport gevonden. Eentje waarbij je met minimale inspanning een maximaal resultaat bereikt. Je hebt er geen dikke portemonnaie voor nodig en ook niet veel ruimte. En het allermooiste? Je kan dit doen tot op zeer hoge leeftijd.
Kan dus nog járen vooruit, ik ben pas op de helft met mijn vijftig zomers!
