expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

maandag 12 april 2021

Mijn nieuwe normaal


Nee, het gaat nu niet over Corona maar het is voor mij momenteel minstens zo serieus. Bijna iedere vrouw die richting de overgang gaat of er in beland is, kent het verschijnsel: dat verdomde buikvet...

Meer jaren, meer kilo's

Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen want ik heb bescheiden zwembandjes terwijl anderen een heuse tractorband om hun middel cadeau hebben gekregen. Maar ook deze op het oog nog aardig slank ogende den, heeft de laatste jaren langzaam maar zeker in een paar kilo geïnvesteerd.


Ik heb verder (nog?) geen overgangsklachten met mijn bijna 53 zomers. Maar heel stiekem zijn er afgelopen jaren wel zes kilo aangekomen waarvan er, na heel lang en echt keihard ploeteren, nog ruim drie over zijn. Jaren terug ging in zo’n geval het dieet slot erop en was ik alles in no time weer kwijt. Maar die vlieger gaat niet meer op. 


Met gemak eraan, met moeite eraf

Niks gaat meer vanzelf. Herstel: het komt er wel vanzelf aan maar het kost bloed zweet en tranen om het eraf te krijgen! Ik let hartstikke goed op de calorieën en werk me vrijwel dagelijks in het zweet. Maar zonder noemenswaardig resultaat want die laatste drie kilo’s zijn bijzonder hardnekkig. 


Ik heb zo'n beetje alles gelezen wat er over die overgangs kilo’s geschreven is. Weet waar het door komt en wat ik er allemaal aan zou moeten doen. Het meeste heb ik ook gedaan met als enige uitzondering de krachttraining, dat gaat me te ver. Ben bij mezelf te rade gegaan en ben tot de conclusie gekomen dat ik, een beetje tegenstribbelend wel, vrede ga sluiten met mijn buffer. 


Creatieve oplossingen

Onlangs appte ik met een vriendin in Nederland die met hetzelfde bijltje hakt. Zij vertelde in geuren en kleuren dat zij zelf super actief is maar dat die buik van haar daar nog steeds niet van overtuigd is. Een andere vriendin is al jaren in de overgang en gaat er inmiddels creatief mee om. Ze kleedt zich zodanig dat niemand het in de gaten heeft dat die taille niet meer bestaat. 


Het modebeeld van vandaag zou soelaas moeten bieden, zeker voor mij met nog wel een beetje taille. De hipste jeans en broeken zijn tegenwoordig ultra high rise. Je kunt theoretisch dus heel wat buikvet camoufleren met zo’n broek maar nee. Ik krijg accuut flashbacks naar mijn zwangerschappen toen de broekrand ook tot over de navel zat. Letterlijk een dikke nee.


Ik houd het maar bij mijn mid-rise broeken. Daarin kan ik toch met en beetje moeite mijn meno pot, zoals ze het hier in Amerika ook wel noemen, kwijt. Hoe? Men neme een hap lucht en trekt de buik lichtelijk in. Duw op hetzelfde moment de broekrand van je af zodat er ruimte ontstaat tussen broek en buik. Vervolgens de broek iets naar boven bewegen, uitademen en je 'geïnvesteerde vermogen' verdwijnt achter knoop en gulp. Opgelost!


Muffin top camoufleren

Dit verstopspel moet alleen wel een beetje discreet gebeuren. Ik word liever niet geassocieerd  met die oude opa die zijn broek ophijst om zijn bolle buik op te bergen. Eenmaal weg gemoffeld mag ik ook niet te veel bewegen anders kijkt die muffin top binnen de korte keren weer als een blij ei boven mijn broekband uit. 


Ben benieuwd wanneer en òf ik ooit aan dit nieuwe normaal ga wennen.