Het is hoog tijd dat er eens geschreven gaat worden over de 'echte' problemen in deze wereld. Problemen waar je eigenlijk om moet lachen. Problemen die best problemen zijn, maar tegelijkertijd ook weer niet. Dagelijks heb ik ermee te maken. En wie niet? Herkenbare problemen. Genoeg even over de ellende in Parijs en elders in de wereld. Hoog tijd voor wat Konigsteiner geneuzel.
Een probleem lijkt morgenvroeg rond tien over acht opgelost. Dan gaan de kinderen eindelijk weer naar school na drie hele weken kerstvakantie. Met alle liefde geef ik mijn uitslapen op, stap met duffe kop weer in de auto om die kinderen naar school te rijden. Files, die ik vrijwel dagelijks tref, neem ik op de koop toe. Doel heiligt de middelen. "Doe goed je best, fijne dag en tot half vier!" En met een megagrijns op de bek, rijd ik dan weer naar huis alwaar ik in alle rust een heerlijk kopje cappuccino brouw. Ai, even vergeten dat manlief morgen een thuiswerkdag heeft gepland. Het ene probleem wordt naadloos verruild voor het andere.
Na de kop koffie zal ik weer eens richting het washok gaan. Er liggen namelijk nogal wat handdoeken, sjaals, jassen en andere kleding. Alle beddengoed en nog meer kleding liggen alweer gewassen in de kast. Afgelopen vrijdag was het namelijk weer 'bal'. Hoofdluis in de keet! Laten we eerlijk zijn: een regelrechte ramp. Terwijl heel Frankrijk drie idioten probeerde om te leggen, vocht ik tegen een heel leger hoofdluis! Wie is er nu zielig?! En de hoofdluis kiest ook nooit het kind met de korte haren, nee altijd maar dan ook altijd degene met haren tot ver over de schouders. Maar ik heb die krengen eronder gekregen hoor. Massamoord op dat hoofd. Geen kalasjnikov maar gelijk, hupsakee chemische 'wapens' in stelling gebracht. En ik had er geen dagen voor nodig. Nee, met 2.5 uur kammen was ik 'al' klaar. Nu nog de aftermath. In het washok.
En morgen moet ik dan ook nog verder met het boeken van de vakantie. Niet in de grote vakantie maar in de paasvakantie. We willen naar de zon. Maar heel Duitsland wil in die tijd ook naar de zon met als gevolg dat er geen reis voor een fatsoenlijke prijs meer te boeken is. Wat een drama. Uren, in totaal zo'n uurtje of acht, ben ik er mee bezig geweest totdat ik een heldere ingeving kreeg: boeken via Nederland. Nu heb ik een reis in optie tot en met dinsdagmiddag. Scheelt me een enorme klap duiten. Loopt echt in de 3 nullen... Nu nog even akkoord krijgen van Bjorn's baas dat we ook weg kunnen en dan is het voor elkaar. Dan maar vanuit Amsterdam vertrekken ipv Frankfurt. Oplosbaar probleem.
Als de reis geboekt is, loop ik tegen een nieuw probleem aan. Bikini's. Mijn twee oude bikini's kunnen echt niet meer. Niet omdat ze niet meer van deze tijd zijn, maar omdat ze vorige paasvakantie in de Caribbean compleet verchloord zijn. Ziet er niet meer uit. Ik vind bikini shoppen echt een gruwel. Met je bijna blote lijf in zo'n pashokje waar de spiegel altijd veel te dichtbij staat en de belichting nooit deugt. En je buiten het pashokje vertonen om in de spiegel te kijken of die bikini wel of niet leuk staat, doe ik ook niet. Ben niet preuts maar dat gaat me een straatje te ver. Dat ouder wordende vel op de benen moet toch eerst een beetje gebruind zijn, wil ik dat tonen. En daarvoor moet je weer in die bikini op het strand. Problems, problems.
Ik weet het: allemaal First World problemen. Triviaal. Ik heb echt wel mijn gedachten over de problemen in de real world, maar heb allerminst de illusie dat ik die op kan lossen. Zo ongelofelijk complex allemaal. Ik word wel erg triest van al die wereldproblemen. Laat mij dan maar lekker zwelgen in mijn eigen First World problemen. Heel veilig en misschien wel ietsjes hypocriet mezelf belachelijk maken. In elk geval geen haan die er naar kraait....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten