expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

donderdag 12 april 2018

Twee tinten grijs

Met een man die altijd werkt, ben je snel de klusjesvrouw in huis. Daartoe ben je ook wel een beetje gedwongen als je in het buitenland woont en geen handige (schoon)vader of zwager in de buurt hebt wonen. Dan pak je gewoon die hamer of in het laatste geval, de schilderkwast ter hand.

Afgelopen week heb ik een nieuwe spiegel in de toilet opgehangen. Het hangt perfect waterpas en ook nog eens precies tussen de twee lampjes. Was zowaar trots op mezelf. "Ik heb helemaal geen handige man nodig, dat kan ik zelf". Nu alleen nog die gaatjes van die vorige spiegel wegwerken en dan is het klusje weer geklaard.

Het plamuren was snel genoeg gedaan en dus moest ik in de garage op zoek naar een likje grijze verf. De emmer verf die ik nodig had, stond op de bovenste plank. Als ik nou op mijn tenen zou gaan staan, me uit zou rekken en dan die grote emmer lichtelijk zou laten kantelen dan kon ik hem aanpakken zonder een trapje te hoeven pakken.

Ik dacht nog "als die deksel maar goed op de emmer zit". Voor ik het wist, kantelde ik de emmer te ver en voelde ik een enorme plens koude verf over mijn hoofd lopen! De verf liep via mijn haren in de nek. Verder over mijn rug naar de iPhone in mijn achterzak en eindigend op mijn dierbare Poolse leren pantoffels.

Direct de pantoffels uitgeschopt en als een haas richting het washok vertrokken. Aldaar aangekomen heb ik mijn kleren uitgedaan, zo goed en zo kwaad als het ging uitgespoeld en in de wasmachine gestopt. Grijze haren zijn hartstikke mooi en hip maar ik wilde ze toch graag weer blond zien dus hup, richting de douche.

Veel tijd voor een uitgebreide douche had ik niet, want er lag immers een enorme plas verf op de garagevloer. Zo snel als mogelijk pakte ik een emmer sop en een stapel dweilen en keerde terug naar de garage. Daar wachtte me nog een 'verrassing': de fietsen die onder de plank stonden, hadden net als ik ook een verfdouche gehad.

Ik dacht even dat ik gillend gek werd. Weet je hoeveel spaken een fiets heeft?! Daar stonden ze dan, twee voorwielen met handremmen druppend van, en badend in de verf. Ik was twee uur, diverse emmers sop, een halve keukenrol en een grote stapel dweilen verder, voordat ik de garage en de fietsen weer enigszins toonbaar had.

De schade was behoorlijk. Mijn trui, de iPhone en pantoffels heb ik met de nodige moeite kunnen redden. Na het douchen kon ik geen grijze haren meer ontdekken en was ik blij dat de verfspetters moeiteloos van mijn hagelnieuwe bril gepoetst konden worden. Van mijn ondershirt, spijkerbroek en sokken heb ik helaas afscheid moeten nemen.

Nu ik dan toch zoveel ellende had gehad om een piepklein beetje verf te pakken te krijgen, moest ik het karweitje maar afmaken ook. Na tien minuten checkte ik of de verf droog was. De verf was droog maar wat bleek? Ik had die andere emmer grijze verf moeten hebben!

Laat maar gaan, ik heb vrede met de twee tinten grijs op de muur van het toilet...











Geen opmerkingen:

Een reactie posten