#doeslief schiet door

Sinds enige tijd ben ik lid van een paar Facebook groepen voor Nederlanders die woonachtig zijn in het buitenland. Ik mag graag lezen wat voor iets zinnigs of onzinnigs er wordt gevraagd. Waar men je om wil laten lachen, wat er voor een ervaringen gedeeld worden en welke discussies er worden aangeslingerd.

Voor mij is dat een gevoel van home away from home. De reacties op diverse posts zijn, ook al zijn ze soms niet zo bedoeld, typisch Nederlands. Men neemt bepaald geen blad voor de mond. Ik houd wel van open en directe communicatie. Maar soms gaat het fout en wordt men boos op elkaar, met alle gevolgen van dien.

Om onaardig gedrag op onder andere sociale media tegen te gaan, bedacht SIRE (Stichting Ideële Reclame) de #doeslief campagne. In de hoop dat mensen zich realiseren, dat niemand zich beter gaat voelen door onaardig gedrag. Ben alsjeblieft een beetje aardig tegen elkaar. Geen slecht streven in een wereld die harder en harder wordt.

De campagne sloeg aan en werd een succes. De bedoeling is helder en goed. Maar ik vind dat het zaakje onderhand ontspoort. Te pas maar ook te onpas wordt geschermd met #doeslief. Zodra iemand een beetje kritisch is of wat fel reageert, wordt hem of haar de mond gesnoerd door één simpele opmerking: #doeslief. 

Terecht als iemand te ver is gegaan. Maar wat mij betreft onterecht, wanneer de #doeslief-politie welgemeend commentaar de kop indrukt. De doodsteek voor een ontluikende discussie. Het oordeel is immers geveld, die persoon was dus niet lief. Maar was die persoon inderdaad niet aardig of was hij/zij kritisch en direct? 

Alle mensen zijn verschillend; de een heeft een dikke huid en de ander juist lange tenen. Vooral op sociale media valt het niet mee. Ik benijd de moderators van de groepen op Facebook niet. Telkens weer een post of opmerking tegen het licht houden en dan beoordelen of het wel of niet tegen iemand's zere been is. Feitelijk kan je het nooit goed doen.

Maar ik zie verschillen: waar de ene moderator direct het belerende vingertje omhoog steekt, is een ander een stuk ruimer in wat hij/zij toelaat en laat de discussie verder ontwikkelen. Persoonlijk waardeer ik het als een discussie niet gelijk in de kiem wordt gesmoord. Het te snel ingrijpen riekt wat mij betreft naar censuur. 

Een poos geleden vertelde een Amerikaanse vriendin me, dat ze geen politieke posts meer wil doen op Facebook vanwege het harde commentaar van anders gestemden. Zo jammer, want ik stak er veel van op. Je wordt niet wijzer door elkaar altijd maar veren in de kont te stoppen en het overal roerend over eens te zijn. Toch? 

Maar ook ik ben onderhand zover, dat ik me maar niet meer in de discussie meng op bepaalde sites. Af en toe geef ik tijdens een felle discussie nog een like-je maar ik weet ondertussen, waar ik mijn mening liever voor me houd. Ik heb geen zin om als een kleine meid op mijn vingers te worden getikt.

Het oneigenlijk toepassen van #doeslief kan meer kapot maken dan je lief is. Laat ons zuinig zijn op onze vrijheid van meningsuiting en deze niet bedekken met de mantel der liefde...