expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

zaterdag 25 oktober 2014

School, school en nog eens school

Zo onderhand heb ik er een dagtaak aan: school. Niet dat ik nog in de schoolbanken zit. Zou het ook niet meer willen, ben er klaar mee. Enkele jaren geleden dagdroomde ik nog over een mooie studie. Culturele antropologie, sociologie, allebei leuk. Of verder gaan met een taal leek me ook aardig. En dan met die studie nog een leuke '2e carriere' beginnen. De laatste studie is ongeveer 15 jaar geleden succesvol afgerond en tja, toen kwam huisje-boompje-beestje op m'n pad. Geen studieboeken maar luiers en geradbraakt zijn door onderbroken nachten. Tegen de tijd dat ik zelf weer fijn door kon slapen, verhuisden we voor de eerste keer naar NJ.

Studieplannen in de ijskast. Als je met 2 kleine bengels (resp. vier en anderhalf) in NJ aankomt en je moet redden met je havo-engels, dan heb je genoeg te leren. Kan een klein boekje vullen met anekdotes over mijn taalfouten. De leukste is toch wel gelijk in het begin gemaakt. Ik wilde mijn lieve buurvrouw vertellen, dat ik een hert door onze tuin had zien lopen... Iets aparts als je uit Nederland komt, maar als je in NJ woont, dan is het eerder raar als je een dag géén hert in je tuin ziet grazen. Begin enthousiast aan mijn verhaal maar kon op het moment surprème niet op het engelse woord voor 'hert' komen. Wat doe je in zo'n geval? Je gaat het omschrijven. En daar ging het falikant mis. "I saw a .... uh....you know.... uh... those animals...can't come up with the name..." Dacht toen aan de horens die het hertje op de kop had en met een brede glimlach vervolgde ik: "You know, those 'horny animals'! M'n buurvrouw stikte natuurlijk bijna van het lachen en hielp me uit de brand: "Oh, you mean DEER!" Weer een woordje geleerd maar met het schaamrood op de kaken!

Een paar jaar later tijdens onze tweede periode in NJ en TX ging ik wederom niet aan de studie, maar werd ik 'juf'. Onze kinderen zijn altijd naar een plaatselijke publieke school gegaan en daar kregen ze uiteraard geen nederlands. Tijdens deze 3 jaar heb ik beide kinderen 2 schooljaren nederlandse les gegeven. Eerst zelf het materiaal doornemen, vervolgens lesgeven. Huiswerk controleren en contact houden met lieve Juf Hetty (ook woonachtig in Amerika) die ons door de mondelinge en Cito toetsen heenloodste. Zwaar was het. Heel zwaar. Niet alleen voor mij maar zeker ook voor de kinderen. De lessen ,moesten altijd gegeven worden na schooltijd en sport. En dus de weekenden en vakanties zaten propvol nederlandse lessen. Een schooljaar les geven in een kalenderjaar lukte me niet en dus hebben we tijdens onze 3 jaar in Amerika een jaartje nederlandse les verloren.

En toen kwamen we in Duitsland. Geen plaatselijke school maar een internationale school. We wilden dat de kinderen hun engels, wat voor hen toch de eerste taal is, bij konden houden. Toch wel 'iets' belangrijker dan duits. Fijne bijkomstigheid is, dat de FIS (Frankfurt International School) nederlandse lessen aanbood, dus deze moeder was gelukkig weer 'juf af' en kon het weer aan de professionals overlaten. Maar bij de FIS begon een heel ander hoofdstuk 'school' voor mij.

De FIS is een community. Zie het als een dorp met alleen al 1800 leerlingen en zo'n slordige 300 faculty/staff. Aangezien veel ouders/kinderen zijn aangewezen op dit 'dorp', wordt er altijd veel gedaan en georganiseerd. Als je wilt, kan je elke dag naar school gaan om mee te organiseren, te sporten, cursussen te volgen, mee te helpen in klassen etc. Volunteren (vrijwilligerswerk doen/helpen) kan op vele manieren en ookal doe ik er maar verrekte weinig aan vergeleken met vele anderen, ik ben er best druk mee. Ben een jaartje klassenmoeder geweest voor Jesper twee jaar geleden en vorig jaar was ik team-mom van Astrid's volley team.

Als je kinderen deel nemen aan een schoolsport, dan ben je wel 'de klos'. Een van je verplichtingen is mee te helpen in de zgn concessionsstand. Dat is een soort kantine, waar tijdens de thuissportdagen van alles op gebied van eten en drinken wordt verkocht. Een rolletje Mentos of een Snickers? Ben je mal! De vers gegrilde hamburgers/cheeseburgers zijn er niet aan te slepen. Zelfde geldt voor de tientallen chocolate chip cookies die ter plekke afgebakken worden en de warme panini's vinden ook gretig aftrek etcetc. Het is een helse organisatie om al die hongerige sporters te voeden. Iedere ouder van sporter(s) moet zijn/haar steentje bijdragen. Of je nou hamburgers 'flipt', spullen mee klaarzet, verkoopt of schoonmaakt, het maakt niet uit zolang je maar wat doet en je steentje bijdraagt. Alleen dat al is een organisatie op zich en ja, alles is vrijwilligerswerk. Ik draag mijn steentje bij met mijn 2 sporters.

Maar daar blijft het niet bij. Als je home games hebt, moet je ook huis openstellen voor bezoekende sporters, ook wel housers genoemd. Als je eigen kind klaar is met de thuiswedstrijd, dan neem je behalve je eigen kind ook nog 2 (of meer) kinderen van het bezoekende team mee naar huis. Ze moeten gereden worden, avondeten krijgen en dan dus in een fris logeerbed kunnen stappen na een welverdiende douchebeurt. De volgende ochtend ontbijt verzorgen, verpakte lunch klaarmaken en dan de kids weer afleveren op school. Heb je uitwedstrijden, dan ben je weer druk met het ophalen en wegbrengen van en naar school/station soms dichtbij en dan weer wat verder. Soms bij nacht en ontij. Heb ik het maar niet over de financiele verplichtingen die erbij komen kijken.En reizen kost geld, zeker als er gevlogen moet worden. Je zit op een internationale school en speelt competitie tegen andere internationale scholen... Leuk! Hartstikke leuk maar je bent er dus wel druk mee. Ben blij dat ik 'maar' 2 kids heb! Ik ga het maar niet hebben over het halen en brengen van en naar de trainingen. Ik rijd soms 4x per dag heen en weer naar school (kwartier enkele reis zonder verkeer). Je snapt het, ik ben veel op school of bezig met schoolgerelateerde zaken.

En dan de toekomst. We gaan weer terug naar NJ. Zo'n 10 jaar geleden supersimpel: kinderen aanmelden op een school en gaan met die banaan. Nu niet zo simpel. Astrid (14 jr) zit in 9th Grade en bij terugkeer volgend jaar is het cruciaal dat er voor het juiste schooltype worden gekozen. Het schoolsysteem op de internationale school verschilt enorm van dat van reguliere scholen in Amerika. Ik ben dus aan het 'studeren' om uiteindelijk de juiste keuze te maken, in eerst instantie voor Astrid en later ook voor Jesper. Kost me uren en uren. Veel online lezen, praten met counselors op school en bellen met Amerikaanse scholen. Kost me zeker nog weken voordat ik het zaakje helder heb. Moeilijke materie.

Dus je snapt het vast, die leuke studie als de kinderen een keertje ècht groot zijn, kan me mooi gestolen worden. Studeren? Dat is als je internationaal leeft met kinderen gewoon bij de prijs inbegrepen. Je studeert de godganse dag. Je leert de lokale taal, in mijn geval duits. Je werkt verder aan de gemene-deler-taal: engels. Je hebt te maken met zo'n 30 verschillende nationaliteiten dus je leert enorm veel van de wereld en hun kleurrijke en interessante inwoners. Van gewoonten tot kookkunsten. Joh, tegen de tijd dat die kinderen zelf gaan studeren en het huis uit zijn dan ga ik genieten van een welverdiend 'pensioen'. En dan hang ik die schooltas mooi in de wilgen!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten