expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>

donderdag 11 januari 2018

Racisme of onhandig?

Veel nieuws irriteert me momenteel. Als het even kan, wordt er van een mug een leger olifanten gemaakt. Goede initiatieven worden uit z'n verband gerukt. En het in een slachtofferrol kruipen is hopeloos populair.

Echt niet handig van H&M, dat donkere jongetje in een onschuldig bedoeld apentruitje... Zeker in de V.S. is racisme een open zenuw en er werd dus heftig op gereageerd. Enkele donkere sterren zeiden per direct hun samenwerking met het Zweedse modehuis op. Weglopen vind ik de weg van de minste weerstand. Niet echt een effectieve manier om een punt te maken, wat mij betreft.

In mijn jonge jaren, toen ik net bij de ABN Bank werkte, had ik ook ooit een 'akkefietje' met vermeend racisme. De hal stond propvol ongeduldige mensen die geld op wilde nemen en een donkere dame bleef maar onnodig lang bij mij aan de balie plakken. Het schoot niet op en het gezucht en gesteun van de mensen achter haar, was niet van de lucht.

In al mijn onhandigheid verzocht ik de donkere dame vriendelijk een beetje haast te maken omdat 'er nog mensen stonden te wachten'. Kapitale fout bleek later. Mevrouw droop af maar was de volgende ochtend al weer terug. Met haar grote, indrukwekkende, zwarte echtgenoot voorop. Ik moest op het matje komen.

Waar ik het lef vandaan haalde om te zeggen dat er 'nog mensen' stonden te wachten. De ogen van die donkere man schoten met scherp. Indringend vroeg hij mij, waarom ik zijn vrouw niet als mens zag. Die had ik niet aan zien komen, want ik bedoelde dat er 'nog meer' mensen stonden te wachten. De racisme kaart was gespeeld en wel door meneer. Mevrouw deed haar mond niet open.

Duizend maal excuses en spijt werden niet geaccepteerd door het echtpaar. Ze probeerden er een rechtszaak van te maken. Gelukkig hadden we destijds een slimme voorzitter bij de ABN Bank, Jan Kalff. Deze jurist maakte korte metten met het verhaal en het liep uiteindelijk met een sisser af. Geen kasassistent was bekend op het hoofdkantoor in Amsterdam, helaas was ik dat wel.

Maar daarmee was voor mij de kous niet af. Vanaf het moment dat de boel zogenaamd gesust was, voelde ik me onveilig in de bank. Mijn bureau stond zodanig dat ik met de rug naar de deur zat en ik zag dus niet wie er binnen kwam. Ik ben terecht of onterecht, heel erg bang geweest dat ik een kogel in m'n rug of achterhoofd geschoten kreeg.

Met de angst liep het uit de klauwen. Ik durfde na een avondopenstelling niet meer alleen bij de bushalte te wachten en werd naar een andere bushalte gereden door een collega. Doodsbang was ik. Ik heb uiteindelijk de stoute schoenen aan getrokken en gesolliciteerd bij een andere bank. Goddank werd ik direct aangenomen, probleem opgelost.

Met dit verhaal wil ik mijn knulligheid niet goedpraten. Ik heb me als twintig jarig grietje gewoon niet goed uitgedrukt en daarvoor heb ik meerdere malen mijn excuses aangeboden. Mijn lesje had ik wel geleerd maar de boze meneer wilde er duidelijk meer van maken en liefst een slaatje uit slaan. Daarmee ging híj dan weer te ver.

Fouten maken is menselijk en soms moet je op de blaren zitten. Maar om zaken onnodig op de spits te drijven is niet fair, vind ik. Ach, misschien was de boze zwarte meneer die in de bres sprong voor zijn vrouw, zijn tijd ver vooruit. Het past namelijk helemaal in de tijdsgeest van nu.


















Geen opmerkingen:

Een reactie posten